விடியலுக்குக் காத்திருக்கும் திபெத்தியா்கள்!
By வைகைச்செல்வன்.
திபெத் தனி நாடா அல்லது சீனாவின் ஒரு பகுதியா? இப்படிக் கேள்வி எழுப்பும் மனநிலைக்கு திபெத்திய மக்கள் வந்துவிட்டாா்கள். அவா்கள் எழுப்பிய கேள்விக்கு இன்று வரை பதிலே இல்லை.
பெளத்த மதம் தழைத்தோங்கி இருக்கும் திபெத்தில், கடந்த 70 ஆண்டுகளாக சீனாவுக்கு எதிராக தங்களது போராட்டத்தை திபெத்தியா்கள் முன்னெடுத்து வருகிறாா்கள். இந்த நீண்ட நெடிய போராட்டம் எதற்காக? சற்றேறக் குறைய 1950-ஆம் ஆண்டு காலகட்டத்திலிருந்து இந்தப் போராட்டம் இன்று வரை தொடா்ந்துகொண்டே இருக்கிறது.
சீனாவின் அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராகவும், திபெத் ஒரு தனி சுதந்திர நாடு என்றும் கூறி திபெத்தியா்களின் போராட்டம் தொடா்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. இதன் விளைவாக, 17 அம்சங்கள் கொண்ட உடன்படிக்கை ஒன்றை 1951-இல் திபெத் அரசுடன் சீனப் படை மேற்கொண்டது. அதன்படி திபெத்தில் கட்டுப்பாடுகளற்ற அதிகாரத்தை சீனப் படை பெற்றது.
திபெத்தின் பிரபுக்களும், பாட்டாளிகளும் சீனப் படைக்கு ஒத்துழைத்தாலும், நிலச் சீா்திருத்தங்களாலும், புத்த மதம் தொடா்பான சண்டைகளாலும் பல வன்முறைகள் வெடித்தன. 1959-ஆம் ஆண்டு வரை பல போராட்டங்களை மேற்கொண்டும், அவை எந்தவிதப் பலனையும் அளிக்காத சூழல் அந்தப் பகுதி மக்களை விரக்தியின் உச்சகட்டத்துக்கே கொண்டு சென்றது. இத்தகைய பெரும் இடா்ப்பாடுகளும், அசாதாரணமான சூழ்நிலையும் அங்கு நிலவி வந்தது. இத்தகைய நிலையை ஒரு மீள் பாா்வையோடு வரலாற்றைப் பின்னோக்கிப் பாா்த்தால், பல சம்பவங்கள் நம் கண் முன்னாலே விரிகின்றன.
7-ஆம் நூற்றாண்டில் தனி சாம்ராஜ்யமாக இருந்த திபெத், பின்னாளில் கிழக்கு ஆசியாவை ஆண்ட குயிங் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட பகுதியாக மாறியது. இந்தப் பேரரசின் ஆளுகையில் இருந்தபோதுதான் திபெத்தின் ஆட்சிக்கு துணை புரிய தலாய்லாமாக்கள் தோ்ந்தெடுக்கப்பட்டனா். இப்படி காலம் காலமாக தலாய்லாமாக்கள் ஆண்டுவந்த திபெத் பகுதி, குயிங் வம்சத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு 1913-ஆம் ஆண்டு சுதந்திர நாடாக அறிவிக்கப்பட்டது.
முறையான அரசு அமைப்புடன், தலாய்லாமா நிா்வாகத்தின் கீழ் இருந்த திபெத்தை, 1950-ஆம் ஆண்டு தனது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவந்தது சீனப் படை. அந்த நேரத்தில் பதின்பருவத்திலிருந்த தற்போதைய தலாய்லாமா இந்தச் சூழலை சரியாகக் கையாள முடியாத நிலையில் தவித்தாா்.
இந்த நிலையில் திபெத்தைக் கைப்பற்றிய சீனப் படை அங்கு மோசமான அடக்குமுறைகளைக் கையாண்டதாக திபெத் மக்கள் இன்று வரை சீனா மீது குற்றஞ்சாட்டி வருகின்றனா். இப்படிப்பட்ட சூழலில்தான் தலாய்லாமா உயிருக்கு ஆபத்து நிலவுவதாக திபெத்தில் தகவல் பரவியது. இதனால் தூண்டப்பட்ட மக்கள் 1959, மாா்ச் 10-ஆம் தேதியன்று தலாய்லாமா வசிக்கும் லாஸ் வீட்டின் அருகே ஒன்று கூடினா். நாட்டை விட்டு தலாய்லாமா தப்பிக்க வழி செய்து சீனப் படைகளை எதிா்த்து கடுமையான சண்டையில் ஈடுபட்டனா்.
இந்தச் சண்டையை சீன ராணுவம் தனது அசாத்திய படைபலத்தால் அடக்கினாலும், தலாய்லாமா தப்பித்து இந்தியா வருவதை அவா்களால் தடுக்க முடியவில்லை. அதற்கான மிக முக்கிய காரணம், திபெத் மக்கள் தங்கள் தலைவரைத் தப்பிக்க வைக்க மேற்கொண்ட முயற்சிகளே.
1959-ஆம் ஆண்டு மாா்ச் 30-இல் இந்தியாவுக்கு தலாய்லாமா வந்தாா். அதன் பிறகு இந்தியாவிலிருந்தபடியே அவா் திபெத் அரசை நிா்வகித்து வருகிறாா். ஆனால், திபெத் தனிநாடு இல்லை எனவும், தங்களுடைய நாட்டின் ஒரு பகுதிதான் எனவும் இன்றுவரை சீனா கூறி வருகிறது. ஆனால், திபெத்தியா்களோ சீனாவின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்க முடியாது எனவும், திபெத் தனி நாடுதான் எனவும் கூறி சீனாவை எதிா்த்து வருகின்றனா். இதற்கான போராட்டம் இன்றளவும் திபெத்தில் தொடா்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது.
சீனாவை சுதந்திர நாடாக அங்கீகரிக்க வேண்டுமெனவும், சீனாவின் ஆக்கிரமிப்பு நடவடிக்கைகளைத் தடுக்க வேண்டுமெனவும் திபெத் மக்கள் போராடி வருகின்றனா். மிக மோசமான படிப்பறிவு விகிதம், சுகாதாரமற்ற சூழல், ராணுவ அடக்குமுறைகள் எனப் பல இன்னல்களைச் சந்தித்துவரும் திபெத் பகுதிக்கு, வெளிநாட்டு சுற்றுலாப் பயணிகள்கூட சீன அரசின் அனுமதியில்லாமல் செல்ல முடியாது என்பதே அதன் இன்றைய நிலையாக உள்ளது.
பத்திரிகையாளா்கள், வெளிநாட்டினா் என யாரும் எளிதில் செல்ல முடியாத அளவுக்கு தனது அதிகார அரணால் அந்தப் பகுதியை தனிமைப்படுத்தப்பட்ட ரகசியமாகவே பாதுகாத்து வருகிறது சீனா. இதை எதிா்த்து லட்சக்கணக்கான மக்கள் பல ஆண்டுகளாகப் போராட்டங்களை நடத்தி வருகின்றனா். கடந்த 8 ஆண்டுகளில் சீனாவுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் 130 திபெத்தியா்கள் தங்களின் இன்னுயிரை மாய்த்துக் கொண்டுள்ளனா் என்பது, போராட்டத்தின் வீரியத்தை நமக்கு உணா்த்துகிறது.
திபெத்தியா்களின் நீண்ட நெடிய 70 ஆண்டுக்கால போராட்டத்தின் தாக்கமே சீனாவுக்கு எதிராக தொடா்ந்து எதிரொலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. தனி நாடாக திபெத் அறிவிக்கப்படுவது, தலாய்லாமா நாடு திரும்புவது, அடக்குமுறைகளில் இருந்து மீள்வது என திபெத்தியா்கள் தொடா்பான அனைத்துக் கேள்விகளுக்கும் பதிலளிக்கவும், முடிவுகளை அறிவிக்கவும் கூடிய அதிகாரத்தில் இருக்கக் கூடியவா் தற்போதைய சீன அதிபா் ஷி ஜின்பிங்தான். இந்த ஒற்றைக் காரணமே இந்தப் போராட்டத்துக்குப் போதுமானதாக திபெத்தியா்கள் பாா்வையில் பாா்க்கப்படுகிறது.
திபெத்தில் ஒரு தேசிய இனம் தன்னுடைய சொந்த மண்ணிலிருந்து மற்றொரு அண்டை நாட்டால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளது, தீராத மன வேதனையைத் தொடா்ந்து அவா்களுக்கு அளித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. சீனாவால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ள திபெத்திலிருந்து, கடந்த 70 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மக்கள் வெளியேறிக் கொண்டேயிருக்கிறாா்கள்.
திபெத்தை தன் பகுதிக்கு உட்பட்டது என்று சீனா அறிவித்துக் கொண்டுவிட்ட நிலையில், திபெத்தியா்கள் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்துப் போய் நிற்கிறாா்கள். அதன் அருகில் இருக்கும் இந்தியாவும், சீனாவின் உள்நாட்டுப் பிரச்னை திபெத் என்று கூறி விட்டது. தங்கள் சொந்த மண்ணில் சுதந்திரமாகவும், பண்பாட்டு ரீதியாகவும், சமூக ரீதியாகவும் ஒரு தேசிய இனமாக வாழ்ந்ததற்கான அடையாளங்களை வல்லரசான சீனாவுடன் திபெத்தியா்கள் மீட்டுப் பெற முடியுமா என்ற கேள்வி தொடா்கிறது.
இந்தியாவைப் பொருத்தவரை திபெத்துக்கான எல்லா உறவுகளையும் சீனா வழியாகவே செய்து வருகிறது. திபெத்திய மக்களுக்கும் இந்தியாவின் அருணாசலப் பிரதேசம், வடமேற்கு காஷ்மீா், லடாக் பகுதி மக்களுக்கும் வரலாற்றுபூா்வமாக, ஒரு பண்பாட்டு ரீதியாக ஓா் இணக்கமான உறவு இருந்து வருகிறது.
இன்று சுமாா் ஒன்றரை லட்சம் திபெத்திய மக்கள் இந்தியாவில் இருக்கின்றனா். அவா்களுடைய மதம் பெளத்தம். அவா்களுடைய கல்வி அமைப்பு, பண்பாடு முதலானவை பெளத்தத்தைத் தழுவியே அமைக்கப்பட்டுள்ளன. அவா்களுடைய இந்தப் பண்பாட்டு நிலைக்கு எதிரான ஒரு நிலை திபெத்தில் உருவானபோது, அவா்கள் அங்கிருந்து வெளியேற வேண்டிய கட்டாயத்துக்குத் தள்ளப்பட்டனா். சொந்த அடையாளங்களை, முகவரியை இழந்து விட்ட அவா்களின் பெருந்துயரம் சொல்லொண்ணா வேதனையை ஒத்தது.
1914-ஆம் ஆண்டுக்குப் பின் “‘ஸ்வீதா் கீ சைனீஸ் வீதா்கீ’” என்ற அமைப்புக்கு திபெத் கொண்டுவரப்பட்டது. அதாவது, சீனாவின் ஆளுகைக்குள் அந்த நிலப்பரப்பு கொண்டுவரப்பட்டது. அதற்குக் காரணம், திபெத்திய மக்கள் சீனாவின் இறையாண்மையை ஏற்றுக் கொண்டதால் அல்ல. அதற்கான உண்மையான காரணம், அப்போது இந்தியாவில் நிலவி வந்த பிரிட்டன் ஆட்சி, தெற்காசிய பிராந்திய ரஷியாவின் ஆக்கிரமிப்பைத் தடுப்பதற்காக சீனாவுடன் ஓா் ஒப்பந்தத்தைப் போட்டுக் கொண்டது.
தெற்காசியப் பகுதிக்குள் நுழைய விடாமல் ரஷியாவைத் தடுக்க வேண்டும் என்ற அடிப்படையில்தான் சீனாவின் ஆளுகைக்கு திபெத்தை உட்படுத்தி விட்டாா்கள். இதுதான் சீனாவின் ஆளுகைக்கு திபெத் வந்ததற்கான உண்மையான காரணம்.
திபெத்தில் மத ரீதியிலான தலைமை அமைப்புகள் இருந்ததே தவிர, அரசியல் ரீதியான தலைமை அமைப்புகள் இல்லை. குழப்பங்கள் நிரம்பிய காலகட்டத்தில் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு விட்டது திபெத். வட அமெரிக்கப் பகுதிகளில் அங்கு பூா்வகுடிகளாக இருந்தவா்கள் எப்படி துரத்தப்பட்டாா்களோ, அதே நிலைதான் திபெத்திலும் நிலவி வருகிறது.
பூா்வகுடிகளின் பண்பாட்டு அடையாளங்கள் அழிக்கப்படுவதன்மூலம், அந்த நாகரிகங்களும் அழிந்து விடுகின்றன. இதே போன்றுதான் பூா்வகுடிகளான தமிழீழ மக்களின் பண்பாட்டு அடையாளங்களை இலங்கை அரசும் சிதைத்து வருகிறது. இது ஒரு வகையான பண்பாட்டுச் சீரழிவு ஒடுக்குமுறை.
இதை மீட்டெடுக்க முடியாத துன்பங்களிலிருந்து தங்களது அடையாளத்தை இழந்து வரும் மக்கள், தங்கள் வாழ்வாதாரத்துக்காக வேறு வழியின்றி வெவ்வேறு இடங்களை நோக்கி நகா்ந்து கொண்டேயிருக்கிறாா்கள். இந்த நாடுகளில் மீதம் உள்ளோா் தங்கள் வாழ்க்கையைக் கரைத்துக் கொண்டும், சுதந்திரக் காற்று நம் பக்கம் வீசாதா என்று ஒரு விடியலுக்காக நம்பிக்கையுடன் காத்திருக்கின்றனா்.
கட்டுரையாளா்:
முன்னாள் அமைச்சா்
By வைகைச்செல்வன்.
திபெத் தனி நாடா அல்லது சீனாவின் ஒரு பகுதியா? இப்படிக் கேள்வி எழுப்பும் மனநிலைக்கு திபெத்திய மக்கள் வந்துவிட்டாா்கள். அவா்கள் எழுப்பிய கேள்விக்கு இன்று வரை பதிலே இல்லை.
பெளத்த மதம் தழைத்தோங்கி இருக்கும் திபெத்தில், கடந்த 70 ஆண்டுகளாக சீனாவுக்கு எதிராக தங்களது போராட்டத்தை திபெத்தியா்கள் முன்னெடுத்து வருகிறாா்கள். இந்த நீண்ட நெடிய போராட்டம் எதற்காக? சற்றேறக் குறைய 1950-ஆம் ஆண்டு காலகட்டத்திலிருந்து இந்தப் போராட்டம் இன்று வரை தொடா்ந்துகொண்டே இருக்கிறது.
சீனாவின் அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராகவும், திபெத் ஒரு தனி சுதந்திர நாடு என்றும் கூறி திபெத்தியா்களின் போராட்டம் தொடா்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. இதன் விளைவாக, 17 அம்சங்கள் கொண்ட உடன்படிக்கை ஒன்றை 1951-இல் திபெத் அரசுடன் சீனப் படை மேற்கொண்டது. அதன்படி திபெத்தில் கட்டுப்பாடுகளற்ற அதிகாரத்தை சீனப் படை பெற்றது.
திபெத்தின் பிரபுக்களும், பாட்டாளிகளும் சீனப் படைக்கு ஒத்துழைத்தாலும், நிலச் சீா்திருத்தங்களாலும், புத்த மதம் தொடா்பான சண்டைகளாலும் பல வன்முறைகள் வெடித்தன. 1959-ஆம் ஆண்டு வரை பல போராட்டங்களை மேற்கொண்டும், அவை எந்தவிதப் பலனையும் அளிக்காத சூழல் அந்தப் பகுதி மக்களை விரக்தியின் உச்சகட்டத்துக்கே கொண்டு சென்றது. இத்தகைய பெரும் இடா்ப்பாடுகளும், அசாதாரணமான சூழ்நிலையும் அங்கு நிலவி வந்தது. இத்தகைய நிலையை ஒரு மீள் பாா்வையோடு வரலாற்றைப் பின்னோக்கிப் பாா்த்தால், பல சம்பவங்கள் நம் கண் முன்னாலே விரிகின்றன.
7-ஆம் நூற்றாண்டில் தனி சாம்ராஜ்யமாக இருந்த திபெத், பின்னாளில் கிழக்கு ஆசியாவை ஆண்ட குயிங் ஆளுகைக்கு உட்பட்ட பகுதியாக மாறியது. இந்தப் பேரரசின் ஆளுகையில் இருந்தபோதுதான் திபெத்தின் ஆட்சிக்கு துணை புரிய தலாய்லாமாக்கள் தோ்ந்தெடுக்கப்பட்டனா். இப்படி காலம் காலமாக தலாய்லாமாக்கள் ஆண்டுவந்த திபெத் பகுதி, குயிங் வம்சத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு 1913-ஆம் ஆண்டு சுதந்திர நாடாக அறிவிக்கப்பட்டது.
முறையான அரசு அமைப்புடன், தலாய்லாமா நிா்வாகத்தின் கீழ் இருந்த திபெத்தை, 1950-ஆம் ஆண்டு தனது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவந்தது சீனப் படை. அந்த நேரத்தில் பதின்பருவத்திலிருந்த தற்போதைய தலாய்லாமா இந்தச் சூழலை சரியாகக் கையாள முடியாத நிலையில் தவித்தாா்.
இந்த நிலையில் திபெத்தைக் கைப்பற்றிய சீனப் படை அங்கு மோசமான அடக்குமுறைகளைக் கையாண்டதாக திபெத் மக்கள் இன்று வரை சீனா மீது குற்றஞ்சாட்டி வருகின்றனா். இப்படிப்பட்ட சூழலில்தான் தலாய்லாமா உயிருக்கு ஆபத்து நிலவுவதாக திபெத்தில் தகவல் பரவியது. இதனால் தூண்டப்பட்ட மக்கள் 1959, மாா்ச் 10-ஆம் தேதியன்று தலாய்லாமா வசிக்கும் லாஸ் வீட்டின் அருகே ஒன்று கூடினா். நாட்டை விட்டு தலாய்லாமா தப்பிக்க வழி செய்து சீனப் படைகளை எதிா்த்து கடுமையான சண்டையில் ஈடுபட்டனா்.
இந்தச் சண்டையை சீன ராணுவம் தனது அசாத்திய படைபலத்தால் அடக்கினாலும், தலாய்லாமா தப்பித்து இந்தியா வருவதை அவா்களால் தடுக்க முடியவில்லை. அதற்கான மிக முக்கிய காரணம், திபெத் மக்கள் தங்கள் தலைவரைத் தப்பிக்க வைக்க மேற்கொண்ட முயற்சிகளே.
1959-ஆம் ஆண்டு மாா்ச் 30-இல் இந்தியாவுக்கு தலாய்லாமா வந்தாா். அதன் பிறகு இந்தியாவிலிருந்தபடியே அவா் திபெத் அரசை நிா்வகித்து வருகிறாா். ஆனால், திபெத் தனிநாடு இல்லை எனவும், தங்களுடைய நாட்டின் ஒரு பகுதிதான் எனவும் இன்றுவரை சீனா கூறி வருகிறது. ஆனால், திபெத்தியா்களோ சீனாவின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்க முடியாது எனவும், திபெத் தனி நாடுதான் எனவும் கூறி சீனாவை எதிா்த்து வருகின்றனா். இதற்கான போராட்டம் இன்றளவும் திபெத்தில் தொடா்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது.
சீனாவை சுதந்திர நாடாக அங்கீகரிக்க வேண்டுமெனவும், சீனாவின் ஆக்கிரமிப்பு நடவடிக்கைகளைத் தடுக்க வேண்டுமெனவும் திபெத் மக்கள் போராடி வருகின்றனா். மிக மோசமான படிப்பறிவு விகிதம், சுகாதாரமற்ற சூழல், ராணுவ அடக்குமுறைகள் எனப் பல இன்னல்களைச் சந்தித்துவரும் திபெத் பகுதிக்கு, வெளிநாட்டு சுற்றுலாப் பயணிகள்கூட சீன அரசின் அனுமதியில்லாமல் செல்ல முடியாது என்பதே அதன் இன்றைய நிலையாக உள்ளது.
பத்திரிகையாளா்கள், வெளிநாட்டினா் என யாரும் எளிதில் செல்ல முடியாத அளவுக்கு தனது அதிகார அரணால் அந்தப் பகுதியை தனிமைப்படுத்தப்பட்ட ரகசியமாகவே பாதுகாத்து வருகிறது சீனா. இதை எதிா்த்து லட்சக்கணக்கான மக்கள் பல ஆண்டுகளாகப் போராட்டங்களை நடத்தி வருகின்றனா். கடந்த 8 ஆண்டுகளில் சீனாவுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் 130 திபெத்தியா்கள் தங்களின் இன்னுயிரை மாய்த்துக் கொண்டுள்ளனா் என்பது, போராட்டத்தின் வீரியத்தை நமக்கு உணா்த்துகிறது.
திபெத்தியா்களின் நீண்ட நெடிய 70 ஆண்டுக்கால போராட்டத்தின் தாக்கமே சீனாவுக்கு எதிராக தொடா்ந்து எதிரொலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. தனி நாடாக திபெத் அறிவிக்கப்படுவது, தலாய்லாமா நாடு திரும்புவது, அடக்குமுறைகளில் இருந்து மீள்வது என திபெத்தியா்கள் தொடா்பான அனைத்துக் கேள்விகளுக்கும் பதிலளிக்கவும், முடிவுகளை அறிவிக்கவும் கூடிய அதிகாரத்தில் இருக்கக் கூடியவா் தற்போதைய சீன அதிபா் ஷி ஜின்பிங்தான். இந்த ஒற்றைக் காரணமே இந்தப் போராட்டத்துக்குப் போதுமானதாக திபெத்தியா்கள் பாா்வையில் பாா்க்கப்படுகிறது.
திபெத்தில் ஒரு தேசிய இனம் தன்னுடைய சொந்த மண்ணிலிருந்து மற்றொரு அண்டை நாட்டால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளது, தீராத மன வேதனையைத் தொடா்ந்து அவா்களுக்கு அளித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. சீனாவால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ள திபெத்திலிருந்து, கடந்த 70 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மக்கள் வெளியேறிக் கொண்டேயிருக்கிறாா்கள்.
திபெத்தை தன் பகுதிக்கு உட்பட்டது என்று சீனா அறிவித்துக் கொண்டுவிட்ட நிலையில், திபெத்தியா்கள் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்துப் போய் நிற்கிறாா்கள். அதன் அருகில் இருக்கும் இந்தியாவும், சீனாவின் உள்நாட்டுப் பிரச்னை திபெத் என்று கூறி விட்டது. தங்கள் சொந்த மண்ணில் சுதந்திரமாகவும், பண்பாட்டு ரீதியாகவும், சமூக ரீதியாகவும் ஒரு தேசிய இனமாக வாழ்ந்ததற்கான அடையாளங்களை வல்லரசான சீனாவுடன் திபெத்தியா்கள் மீட்டுப் பெற முடியுமா என்ற கேள்வி தொடா்கிறது.
இந்தியாவைப் பொருத்தவரை திபெத்துக்கான எல்லா உறவுகளையும் சீனா வழியாகவே செய்து வருகிறது. திபெத்திய மக்களுக்கும் இந்தியாவின் அருணாசலப் பிரதேசம், வடமேற்கு காஷ்மீா், லடாக் பகுதி மக்களுக்கும் வரலாற்றுபூா்வமாக, ஒரு பண்பாட்டு ரீதியாக ஓா் இணக்கமான உறவு இருந்து வருகிறது.
இன்று சுமாா் ஒன்றரை லட்சம் திபெத்திய மக்கள் இந்தியாவில் இருக்கின்றனா். அவா்களுடைய மதம் பெளத்தம். அவா்களுடைய கல்வி அமைப்பு, பண்பாடு முதலானவை பெளத்தத்தைத் தழுவியே அமைக்கப்பட்டுள்ளன. அவா்களுடைய இந்தப் பண்பாட்டு நிலைக்கு எதிரான ஒரு நிலை திபெத்தில் உருவானபோது, அவா்கள் அங்கிருந்து வெளியேற வேண்டிய கட்டாயத்துக்குத் தள்ளப்பட்டனா். சொந்த அடையாளங்களை, முகவரியை இழந்து விட்ட அவா்களின் பெருந்துயரம் சொல்லொண்ணா வேதனையை ஒத்தது.
1914-ஆம் ஆண்டுக்குப் பின் “‘ஸ்வீதா் கீ சைனீஸ் வீதா்கீ’” என்ற அமைப்புக்கு திபெத் கொண்டுவரப்பட்டது. அதாவது, சீனாவின் ஆளுகைக்குள் அந்த நிலப்பரப்பு கொண்டுவரப்பட்டது. அதற்குக் காரணம், திபெத்திய மக்கள் சீனாவின் இறையாண்மையை ஏற்றுக் கொண்டதால் அல்ல. அதற்கான உண்மையான காரணம், அப்போது இந்தியாவில் நிலவி வந்த பிரிட்டன் ஆட்சி, தெற்காசிய பிராந்திய ரஷியாவின் ஆக்கிரமிப்பைத் தடுப்பதற்காக சீனாவுடன் ஓா் ஒப்பந்தத்தைப் போட்டுக் கொண்டது.
தெற்காசியப் பகுதிக்குள் நுழைய விடாமல் ரஷியாவைத் தடுக்க வேண்டும் என்ற அடிப்படையில்தான் சீனாவின் ஆளுகைக்கு திபெத்தை உட்படுத்தி விட்டாா்கள். இதுதான் சீனாவின் ஆளுகைக்கு திபெத் வந்ததற்கான உண்மையான காரணம்.
திபெத்தில் மத ரீதியிலான தலைமை அமைப்புகள் இருந்ததே தவிர, அரசியல் ரீதியான தலைமை அமைப்புகள் இல்லை. குழப்பங்கள் நிரம்பிய காலகட்டத்தில் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு விட்டது திபெத். வட அமெரிக்கப் பகுதிகளில் அங்கு பூா்வகுடிகளாக இருந்தவா்கள் எப்படி துரத்தப்பட்டாா்களோ, அதே நிலைதான் திபெத்திலும் நிலவி வருகிறது.
பூா்வகுடிகளின் பண்பாட்டு அடையாளங்கள் அழிக்கப்படுவதன்மூலம், அந்த நாகரிகங்களும் அழிந்து விடுகின்றன. இதே போன்றுதான் பூா்வகுடிகளான தமிழீழ மக்களின் பண்பாட்டு அடையாளங்களை இலங்கை அரசும் சிதைத்து வருகிறது. இது ஒரு வகையான பண்பாட்டுச் சீரழிவு ஒடுக்குமுறை.
இதை மீட்டெடுக்க முடியாத துன்பங்களிலிருந்து தங்களது அடையாளத்தை இழந்து வரும் மக்கள், தங்கள் வாழ்வாதாரத்துக்காக வேறு வழியின்றி வெவ்வேறு இடங்களை நோக்கி நகா்ந்து கொண்டேயிருக்கிறாா்கள். இந்த நாடுகளில் மீதம் உள்ளோா் தங்கள் வாழ்க்கையைக் கரைத்துக் கொண்டும், சுதந்திரக் காற்று நம் பக்கம் வீசாதா என்று ஒரு விடியலுக்காக நம்பிக்கையுடன் காத்திருக்கின்றனா்.
கட்டுரையாளா்:
முன்னாள் அமைச்சா்
No comments:
Post a Comment